کودکان خیابانی ایران و رویکردهای دولتی

طرح بحث: حضور کودکان در خیابان و ظهور پدیده کودکان خیابانی در بسیاری از کشورهای جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه، من‌جمله ایران، امروزه بخشی از معضلات و مشکلات جدی این جوامع را تشکیل می‌دهند. روش تحقیق: در این مقاله تلاش شده است تا ضمن مروری بر مفاهیم و رویکردهای بین‌المللی, برنامه‌های دولتی ارایه شده در سیستم دولتی برای کودکان خیابانی مورد بررسی قرار گرفته و ارزشیابی مشخصی از سیاست‌های رسمی درخصوص کودکان خیابانی به عمل آید. یافته‌ها: یافته‌های این بررسی از یک‌سو نشان از گرایش به تغییر در سیاست‌های دولتی در خصوص کودکان خیابانی, از جمع‌آوری به سوی جذب کودکان به مراکز و تفکیک کودکان کار خیابانی از کودکان خیابان داشته، و از سوی دیگر حکایت از عدم توجه به علل زمینه‌ای, ادامه فعالیت سیستم جمع‌آوری, ضعف سیستم دولتی در جلب اعتماد کودکان برای جذب به مراکز, ضعف در ارائه خدمات به کودکان کار خیابانی و پیگیری وضعیت کودکان پس از ترخیص از مراکز دارد. نتیجه: کاهش مشکل کودکان خیابانی نیازمند برنامه‌های معطوف به کاهش علل موجد این پدیده, ارزیابی برنامه‌های موجود و ارتقاء آنهاست.